In mijn tuin staat een klein appelboompje. In het voorjaar hingen er zeker honderd appels aan. Mijn verwachting van een waar feest tijdens de appeloogst in het najaar is gedurende de zomermaanden wonderlijk ontkracht door de kleinere schepseltjes onder ons: meesjes en insecten. Geen haar op mijn hoofd die eraan dacht daar iets aan te doen. Ik geniet van alles wat zich in mijn tuin afspeelt. Samen zullen we alles delen. En weet je, ze hebben nog altijd zo’n 25 appels voor mij overgelaten.

Ik heb geen idee welke appelsoort het is en ik weet dus ook niet wat het juiste moment is om ze te oogsten. Sommige appelsoorten kan je al in augustus eten en andere soorten pas eind oktober. Ik heb in de afgelopen maanden geregeld een appeltje geplukt om te testen, maar het blijkt dat ik geduldig moet zijn: mijn soort is een late soort.
Er is me wel iets opgevallen aan de appels. Lange tijd zijn ze groen gebleven. Het was pas in de eerste weken van oktober, toen het echt kouder begon te worden en we een paar nachten tegen nachtvorst aanzaten dat de appels rood begonnen te kleuren. Daarnaast zijn het de appels die bovenin het boompje hangen die het eerst rood worden. Misschien is dat voor de appelkenner een bekend gegeven, voor mij is het nieuw. Wat leid ik hier Chinees gezien uit af?

Gedurende de zomermaanden heeft de appelboom het Yang uit de hemel opgeslagen en het Yin van de aarde verzameld. Appels zijn zurig van zichzelf. Om zoet te worden hebben ze Vuur nodig van de hemel. De appels die bovenin de boom hangen, zitten op de meest Yange plek en hebben het meeste ‘Vuur’ van de zon ontvangen. Deze zijn het eerst rijp en kleuren daardoor het eerst rood. Wonderlijk is het wel dat dit juist gebeurt op het moment dat het Yang van de hemel zich terugtrekt. Alsof de appel wil laten zien: kijk eens wat ik de hele zomer verzameld heb. Juist nu het Yin toeneemt toon ik mijn verzamelde Yang aan de wereld.

Mijn verwachting van een bacchantische appeloogst is niet uitgekomen. Hoe wonderlijk is het leven en hoe zinloos zijn verwachtingen. Hoe vaak gebeurt het niet dat je bedenkt, voorspelt en verwacht hoe de toekomst eruit zal gaan zien, en dat het dan toch anders verloopt. Het leven ontvouwt zich altijd spontaan en meestal anders dan je had verwacht. Als je alle verwachtingen los kan laten dan geeft dat een werkelijk diepe ontspanning. Dan ook kan je onbelemmerd genieten van al het moois dat het leven te bieden heeft: 25 appels… of 24 … of 23 … of...

Loed