Gewetensvraag voor frequente mobielgebruikers; wanneer je, voor je naar buiten gaat, wilt weten welk weer je kunt verwachten, kijk je dan uit het raam naar de hemel of kijk je naar een app? Mijn lief plaagt me er graag mee dat ik (te) vaak tot die laatste categorie behoor. Al helemaal als er op buienradar geen bui te bekennen valt en ie toch ineens uit de hemel op mij valt …en hij dat natuurlijk al lang zag aankomen. Hij heeft gelijk én ik vrees dat hij een eigen-wijze vriendin heeft getroffen.

In het boek van Lao Zi, ‘Tao Te Ching’, gaat het regelmatig over de ondoorgrondelijke Tao, de schijnbare eeuwigdurende tijdloze chaos in orde van Yin en Yang die elkaar scheppen, in elkaar overgaan, elkaar controleren en ook tegengesteld zijn aan elkaar. Dit in tegenstelling tot het confucianisme, dat veel meer gestoeld is op, door menselijke structuren bepaalde, orde en gedrag. Als het ‘echte’ weer Tao is, zijn de buienradar en de meteorologie als wetenschap het confucianisme. En, vanaf een groter perspectief vind ik het heerlijk om te filosoferen over; In hoeverre laat je je leven leiden door aangeleerde verinnerlijkte denkbeelden over ‘hoe het hoort’, en in hoeverre laat je in de stroom van Qi de richting van je leven ontvouwen? Waar heeft onze ‘ik’ überhaupt invloed op? Wanneer doe je iets en wanneer kun je beter ‘niet-doen’?

Terug naar m’n vriend. Vorig jaar gaf hij me na het behalen van de opleiding Tuinamassage het boek ‘The Plant Pharmacy’ van Lisette Kreischer. Een boek vol geneeskrachtige kruiden en recepten om deze te bereiden.  Zijn bijnaam voor mij is Pluk, en dit cadeau was een schot in de roos, want plukken is precies wat ik tijdens wandelen in de natuur graag doe als ik interessante planten tegenkom. Ook in mijn kleine stadstuintje komen soms spontaan geneeskrachtige planten op. Een paar jaar geleden vestigde zich een Hypericumfamilie in mijn tuin en zonder bijsnoeien neemt dit sint-janskruid de hele tuin over. Het Metaal van de snoeischaar controleert het Hout van hun ongebreidelde groei, zeg maar. Westers gezien werkt het kruid ontstekingsremmend, bij kneuzingen en als antidepressivum. Chinees gezien is het kruid (Guan Ye Lian Qiao genaamd), zo las ik op internet, gelieerd aan de Levermeridiaan en kan het o.a. worden ingezet om Hitte te klaren, toxines te elimineren, om bloeden te stoppen, om Wind-Damp te verdrijven, om Shén te kalmeren en Lever Qi te bewegen.  In het sjamanisme wordt het kruid gebruikt voor ‘goddelijke bescherming’; om weerstand te bieden aan negativiteit en duisternis op fysiek, emotioneel en geestelijk niveau. De bloemen van de plant worden het beste geplukt rond het warmste moment van de dag tijdens Sint Jan. Omdat die datum net voorbij was, heb ik direct een herinnering in mijn telefoon gezet; op 24 juni 2020 zou ik ervoor gaan!

Het voorjaar van 2020 kwam en ik volgde, thuis in coronatijd, deze lente (seizoen van het opkomende Yang) nauwlettend het snelle groeien van de plant.  Begin juni verschenen de eerste bloemen tussen de vele knoppen en ik verlekkerde me al op de oogst maar, zo hield ik mezelf voor, ik moest wachten tot 24 juni. Eindelijk was het, een paar dagen na het theorie-examen van Tuina 1, zover; tentamen gehaald en ik kon oogsten!

In de tuin aangekomen kon ik m’n ogen niet geloven: waar waren alle bloemen??? Er waren er nog vier te vinden, er zaten er nog een paar in de knop, en de rest … uitgebloeid!

Na wat lichte teleurstelling schoot ik hard in de lach: hoe kon ik zo stom zijn geweest om vast te houden aan een gefixeerde datum in mijn telefoon! Het was een warm en zonnig voorjaar, dus de Hypericum hield zich niet aan zijn, door mensen gecreëerde, naamdag voor de uitbundigste bloei. Niet voor niets leren we bij Bo Yi om elke behandeling de pols en tong van een cliënt opnieuw te diagnosticeren; ons lichaam is in constante beweging, net als de natuur waar we onderdeel van zijn. Een gestelde diagnose is in die zin een momentopname. De constante verandering van alles is een ‘weten’ dat op zich diep in m’n wezen zit, maar tegelijkertijd vergeet ik het ook vaak in de dagelijkse bezigheden. Ik vergaf mezelf mijn stommiteit omdat ik de week ervoor vooral met mijn hoofd in de boeken had gezeten om het examen voor te bereiden, ik bedankte de plant, de natuur en m’n vriend voor de waardevolle les en nam me voor om de komende tijd éérst naar de hemel te kijken om het weer in te schatten en daarna eventueel nog op buienradar.

Nadat ik dit projectje losliet zag ik mysterieus genoeg overal ineens sint-janskruid bloeien, daar waar mijn oog er hiervoor nooit op viel. De zeer beperkte oogst werd gaandeweg de zomer al plukkend en drogend steeds groter en in de koelkast staat inmiddels een potje Hypericumolie. Hopelijk was z’n belangrijkste functie dit grappige proces doormaken en hoeft ie niet te worden gebruikt voor ‘echte’ klachten.

∞