Nog steeds verbaasd

Na toch wat jaren praktijkervaring, kan ik nog steeds verbaasd zijn over de effectiviteit van Chinese Geneeskunde. Zeker in het geval van acute klachten kan het resultaat verassend zijn. Maar deze acute klachten, zoals griep(verschijnselen), keelontsteking, acute blaasontsteking, buikgriep, bronchitis enzovoort, zien we maar weinig in de dagelijkse praktijk. Mensen met deze klachten liggen of op bed, of gaan naar de huisarts.

Afgelopen vrijdag, einde van de middag, bel ik vanuit mijn praktijk snel nog even mijn moeder; of ze thuis is, dan kom ik nog even langs, met een bos bloemen om te bedanken voor de gezellige kerstdagen. Ik wist dat ze een beetje verhouden was, maar ze was bijna niet te verstaan door de telefoon: geen stem meer. Kom maar niet langs, dan word jij ook ziek… Dus gris ik nog even een doosje acupunctuurnaalden van de plank en rijd naar het huis van mijn moeder.

Bij binnenkomst hoor ik haar al vanaf de voordeur zwaar ademhalen. Onderuitgezakt op een stoel (naar bed gaan overdag: daar doet ze niet aan), ogen dicht, mond half open om überhaupt adem te kunnen halen, geen radio aan, geen tv aan. Ik schrik een beetje.

Mam, gaat het wel goed met je?? Nee, niet echt is het antwoord. Ze voelt zich echt beroerd, is al vier dagen niet buiten geweest (!!!). En heeft vier dagen geleden al een antibioticumkuur van de huisarts gekregen. Jeetje mam, bel me dan wat eerder! denk ik bij mezelf. Maar tegelijkertijd Pfff als dat al niet werkt, ze is zo ziek daar kan mijn acupunctuurnaaldje niet tegen op.

Maar met flink wat teleurstelling in haar stem vraagt ze “ga je niet prikken?” Wel leuk om te merken hoeveel vertrouwen ze ondertussen in Chinese Geneeskunde hebben gekregen. Ik zou eigenlijk het familiebedrijf, een installatiebedrijf, overnemen, dus heel de familie moest een beetje “schakelen” toen ik Chinese Geneeskunde ging studeren.

Ik spreek mezelf dus even toe: denk “patiënt” niet “moeder”. Dat helpt en ik begin met mijn anamnese, gewoon starten bij de symptomen, pols voelen, tong kijken: eigenlijk is het wel duidelijk. Ik laat haar op de bank liggen en zet een paar naalden. Een beetje behelpen want ik wil per se niet dat ze veel kleding uit doet en de verlichting laat te wensen over. Maar wonderlijk na een klein kwartiertje lijkt het ademhalen makkelijker te worden. Daarna met Tuina nog wat ruimte in de borstkas maken en het externe vrij maken. (Tuina is een mooi alternatief voor cuppen, als je geen cups bij de hand hebt). Het ademen is makkelijker en ze kijkt weer iets helderder uit d’r ogen.

De dag erna bel ik haar even op. Nog steeds wel ziek natuurlijk, maar het slijm ophoesten gaat een stuk beter en ze voelt zich ook beter. Ik spreek af om maandag weer even langs te komen….

Corina Klingeman